«Το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν αναφερθεί πολύ σημαντικές απώλειες ζωικού κεφαλαίου (αιγοπρόβατα, αλλά και βοοειδή) λόγω κατασπάραξης από άγρια ζώα (κυρίως λύκοι, αλλά και τσακάλια). Τονίζεται ότι κατά την θερινή διαβίωση των ζώων το φαινόμενο είναι πιο έντονο, καθώς οι κτηνοτρόφοι μετακινούνται στα θερινά ορεινά βοσκοτόπια, προκειμένου να εκμεταλλευτούν την φυσική χλωρίδα για την διατροφή των ζώων τους. Όπως είναι προφανές, αυτή την περίοδο τα ζώα είναι λιγότερο προστατευμένα έναντι άγριων θηρευτών.  Σύμφωνα με τον Κανονισμό Ασφάλισης Ζωικού Κεφαλαίου (ΦΕΚ 1669Β /27-7-2011) προβλέπεται αδυναμία ασφαλιστικής κάλυψης όταν η ζημιά στο ζωικό κεφαλαίο είναι μικρότερη της μισής ασφαλιστικής μονάδας (4 ζώα για αίγες και πρόβατα άνω του έτους). Ο εν λόγω περιορισμός δεν ισχύει για τις ζημιές που προκαλούνται στα αιγοπρόβατα από τα προστατευμένα είδη λύκος και αρκούδα, οπότε το όριο ορίζεται σε ασφαλιστική αξία των ζημιωθέντων ζώων μεγαλύτερη των 200 ευρώ (πρακτικά 2 ενήλικα αιγοπρόβατα). Με βάση τα ανωτέρω θα θέλαμε να τονίσουμε:

1. Το πρόβλημα είναι πλέον ιδιαίτερα έντονο σε όλες τις Περιφερειακές Ενότητες της Δυτικής Ελλάδας (Αχαΐας, Ηλείας και Αιτωλ/νίας) και προκαλεί μεγάλες ζημιές στους κτηνοτρόφους, ειδικά των ορεινών και ημιορεινών περιοχών, οι οποίοι μπορεί μέσα σε έναν χρόνο να έχουν απώλειες άνω των 15 ενήλικων ζώων, χωρίς να αποζημιώνονται ποτέ. Όπως καταλαβαίνετε, είναι πολύ δύσκολο για έναν κτηνοτρόφο μέσα στην ιδιαίτερα δύσκολη οικονομική συγκυρία να καλύπτει ζημία από ίδιους πόρους.
2. Είναι δύσκολο να εξηγηθεί με βάση την κοινή λογική η διάκριση ανάμεσα στην αποζημίωση ζώων που έχουν κατασπαραχθεί από προστατευόμενα είδη και αυτών που έχουν κατασπαραχθεί από μη προστατευόμενα είδη.
3. Σε αρκετές περιπτώσεις, υπάρχει η περίπτωση της μη ανεύρεσης των υπολειμμάτων των πτωμάτων λόγω της κατασπάραξης αυτών από αγριογούρουνα. 

     Ως εκ τούτου, θα προτείναμε:

1. Ειδικά για την αποζημίωση λόγω κατασπαράξεων ζωικού κεφαλαίου από άγρια ζώα να λαμβάνεται υπ’ όψη η συνολική και όχι η ημερήσια ζημία.
2. Να εξισωθεί η αποζημίωση των απωλειών από προστατευόμενα και μη άγρια σαρκοφάγα ζώα.
3. Να αυξηθεί το ποσοστό αποζημίωσης στο 100% προκειμένου έμμεσα να καλυφθεί η ζημία από τις περιορισμένες περιπτώσεις μη ανεύρεσης του πτώματος των ζώων».