Είναι ιδιαίτερα κρίσιμη η περίοδος που διανύουμε για τις χώρες που βρίσκονται υπό την «ομπρέλα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά ζητήματα, ενώ ιδιαιτέρως καίριο είναι το ζήτημα που ήδη βρίσκεται στο «τραπέζι» των συζητήσεων σχετικά με την ανάκαμψη από τις καταστροφικές πολιτικές λιτότητας και της επαναφοράς της αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ.

Σήμερα, χώρες της Ευρώπης, ανάμεσά τους και η Ελλάδα, αντιμετωπίζουν μια οικονομική κρίση πρωτοφανούς έντασης, με οξύτατες πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις. Το όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, για μια Ευρώπη με κοινωνική συνοχή, ενωμένη και ισχυρή στην ποικιλομορφία της, κινδυνεύει να εξελιχθεί σε εφιάλτη.

Οι πολιτικές λιτότητας και σιδηράς δημοσιονομικής πειθαρχίας στραγγαλίζουν τις όποιες προοπτικές ανάπτυξης για τα κράτη του ευρωπαϊκού νότου, δυναμιτίζοντας παράλληλα τις θεμελιώδεις αρχές της αλληλεγγύης και εμπιστοσύνης, πάνω στις οποίες στηρίζεται το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Με την ψήφο όλων των Ευρωπαίων πολιτών στις Ευρωεκλογές του 2014, είναι δυνατόν να βρεθεί το «κλειδί» για αντιμετώπιση της κρίσης, το οποίο βρίσκεται, αφενός, στην ανάπτυξη, με έμφαση στην καταπολέμηση της ανεργίας, ιδίως των νέων, αλλά και, αφετέρου, στην επανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους θεσμούς και τις πολιτικές της ενωμένης Ευρώπης.

Επιπλέον είναι δυνατόν η Ε.Ε. μέσα από τη συζήτηση και το διάλογο με τα κράτη – μέλη της να ανατρέψει το αρνητικό κλίμα, να καταπολεμήσει τις συνέπειες, να στραφεί στις ανθρωποκεντρικές πολιτικές της αλληλεγγύης, στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στον δημοκρατικό διάλογο και στη βιώσιμη ανάπτυξη.

Η αλληλεγγύη και η δύναμη μπορούν να δείξουν το μέλλον της Ευρώπης. Μόνον με την ανάπτυξη της δύναμης της συνεργασίας η Ευρώπη θα καταφέρει να αποκτήσει την απαραίτητη δύναμη για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του 21ου αιώνα και να εκπροσωπήσει επιτυχώς τις αξίες της.

Με την κρίση χρέους δοκιμάζεται η ικανότητα της Ένωσης να διατηρεί τη συνοχή της και να ανθίσταται στην κρίση. Απάντηση σε όλο αυτό είναι η ενδυνάμωση της δημοκρατίας στην Ευρώπη. Μόνο μέσω της κοινής κυριαρχίας μπορούν τα ευρωπαϊκά κράτη από κοινού να διασφαλίσουν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Εάν κάθε χώρα δρα από μόνη της, τότε κινδυνεύει να γίνει έρμαιο της παγκοσμιοποίησης και να βρεθεί στο έλεος των νέων συσχετισμών δύναμης που πηγάζουν από την παγκοσμιοποίηση.

Περισσότερο από ποτέ, η αλληλεγγύη και η δύναμη έχουν γίνει κύριες έννοιες για το μέλλον της Ε.Ε. Χωρίς κάποια μορφή συνοχής που θα χαρακτηρίζεται από αλληλεγγύη, δεν υπάρχει δυνατότητα για οποιαδήποτε δράση, εντός ή εκτός της Ένωσης. Αυτά είναι τα κατευθυντήρια θέματα του μέλλοντος της Ε.Ε. Αλληλεγγύη δεν σημαίνει μόνο κάποιο βαθμό εσωτερικής πολιτικής της Ε.Ε. αλλά επίσης και τη δέσμευση για προσαρμογή της διεθνούς πολιτικής στην παγκόσμια δικαιοσύνη.

Η κρίση του χρέους αποτελεί σοβαρή δοκιμασία για την αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών της Ε.Ε. και για την προθυμία τους να αναλάβουν ευθύνες για άλλους. Πρέπει τώρα να αποφασίσουμε αν θέλουμε να συνεχίσουμε αυτή την πορεία. Πρέπει να αγωνιστούμε γι' αυτήν και αν πιστεύουμε σε αυτό θα πρέπει να το δείξουμε μέσα από τη συμμετοχή μας στις Ευρωεκλογές του 2014.